Lieve mama,

Ik weet dat het de laatste jaren niet gemakkelijk is geweest.







Soms zou ik willen dat ik mijn geluk heel even met jou zou kunnen delen.






Ik heb voor een opdracht voor school een talisman gemaakt. Een talisman is iets dat al eeuwenlang meegaat is super veel culturen, en iets dat ons beschermt voor onze samenleving. Hiervoor heb ik een sjaal gewoven en dit proces heeft ervoor gezorgd dat ik terug rust in mijn eigen hoofd terug kon vinden. Een proces waar ik mee bezig kon zijn, zonder erg veel hierover na te denken. De tekeningen die ik hierop geborduurd heb zijn kindertekeningen die ik terug heb gevonden op de zolder. Het is een verwijzing naar mijn kindertijd. Een thema dat superbelangrijk is voor mij en een thema dat wij samen delen.

Het heeft mij op momenten; waar ik het moeilijk had in de maatschappij tot rust gebracht, en terug dichter naar mijzelf heeft gebracht. Daarom heb ik nu voor mijn tweede semester de sjaal weer uit elkaar gehaald en geef ik mijn rust en mijn geluk door op een manier waarop ik dit wel kan. De liefde die ik in deze sjaal heb gestoken geef ik voor een stukje aan jou. Zo dat jij, de persoon die het allermeeste betekend voor mij, ook weer gelukkig mag worden. Dat jij weer een leven voor jezelf kan maken waar jij gelukkig in mag zijn, en niet hoeft na te denken over alles daarbuiten.

Ik zie je graag.
Veel kusjes van

Mo

Voor dit 2de semester geef ik mijn talisman door aan mensen die dicht bij mij staan en op dit moment het niet makkelijk hebben. Mijn ouders zijn onlangs gescheiden, en geef ik dus aan elk van mijn ouders een lapje, zodat het hun ook geluk kan brengen. Ook de beste vriendin van mijn mama is ongeneselijk ziek en geef ik dus ook mijn talisman aan haar.

mijn mama

Anouk

Lieve Mo,
enkele foto's vanuit verschillende gezichtspunten. Jouw troostdoekje ligt op mijn boekenrek waar ik dagelijks passeer. Het ligt neer omdat ik het dan kan vasthouden en knuffelen en dat doet zo'n deugd ;)

Papa

Dag Moke, ik vond net jouw enveloppe met je talisman
en brief. Het heeft me enorm gegrepen en ontroerd.





Hoe oud je ook wordt, er blijven altijd vragen waar je geen
antwoord op hebt.
Ik geniet er enorm van als jullie langskomen.











En nu ga ik een beetje wandelen om de emotie wat van
me af te schudden. 😉
Ik kijk ernaar uit om je terug te zien na Japan.
Ik zie je graag!!!
😘😘😘❤❤❤

Hannah en Elisa

Ohhhh ALLERLIEFSTE Mo, er gaat geen week voorbij of we laten jouw naam vallen :D Hoe vaak Hannah en ik niet tegen elkaar zeggen, nondedju Judith is zo'n gelukzak: wij willen Mo als babysit :D SUPERDIKKE MERCI! <3 Jouw brief is prachtig. Uw creatie is een donkerrode draad in ons leven, die ons ALTIJD zal verbinden. Al vanaf jouw kleinste versie met kracht van taal, tot nu, een unieke combinatie aan knopen die weer een prachtig stuk geven. Je schrijft zo mooi, ik liet wel wat tranen. Hoe kan je er toch telkens in slaan me kippenvel te geven. Dat is die gekke connectie hé. Daar staat geen quota op. Het is prachtig, ik zie het jouw al maken. Terwijl je uw kracht gebruikt om daar die magie rond te creëeren. Hoe het steun biedt/bood in moeilijke tijden. En dat er nog heel wat losse draadjes zijn, past écht bij 'het leven'. Ik kijk er elke keer naar, over mijn rechterschouder. Het tweeluik, met jouw schoonschriftbrief, blijft nog even aan mijn bed liggen. Daar ga ik het even leggen, naast mijn hoofdkussen. Zodat het een weg vindt naar mijn hart, en daar wat licht mag geven in dat intiemste kamertje. Daar vinden we elkaar! En erna geef ik het aan Hannah <3 Ik hang het in het kasteel op, en trek een foto. Mag ik die dan doorsturen? Erna geef ik hem wel aan Hannah, beloofd. Ik had niet de intentie om je zoveel te typen, ik denk dat ik even een gevoelige snaar heb bij mezelf. Ook een ZEER groot gemis. Ik had het gisteren nog bij vrienden over jullie. Ons Mo en Gust, betrapte ik er mezelf op te zeggen. Terwijl jullie van jullie zijn, en sterke groeiende mensen zijn. Zij aan zij. Ja, dan reis ik in mijn hoofd naar de Theresianen, waar ik ook nog graag jullie mama wil bezoeken. En saluuu roepen, wat eigenlijk ook "salut" wilt zeggen in 't Frans. Als in"HELLO" ;-) Ik heb de indruk dat uw voelsprieten wel ver reiken, dus om uw ogen te besparen... Ik heb een kaartje geschreven inde Paasvakantie vanuit Albanië, maar niemand heeft dat ontvangen. En dan herschreef ik één in Montenegro, de week erop. En dat zit hier nog in mijn dagboek, want ik plande het binnen te steken na de Paasvakantie. Nog even duidelijk schrijven: het duo komt op de perfecte timing. Je kan het je niet inbeelden! Je kent het leven van een wildekind, en nu ga ik je eens bellen als je een gaatje hebt, want ik wil iets delen met je zonder het allemaal te typen. Met jullie. Jouw verrassing zal me kracht geven en de focus op het uitreiken van een hand zoals dat lachebekkie doet. Ik zie het wel hoor, het naaiwerk besliste de breedste glimlach te toveren, en daar hou ik van. We bellen gauw, want ik ben in emo-mode. Je bent de liefste MO, jullie zijn echt prachtmensen voor t leven. (oei mijn mama belt) TOT snel!!! ;-)